غزاله ایرانی: یادش بخیر روزگاری صدا وسیما با وجود شبکه های کم تعدادش ، از سریال های با کیفیتی برخوردار بود ؛آثاری که آنچنان خوب بودند که مردم برای تماشای آنها لحظه شماری می کردند و دهه شصتی ها به خصوص خاطرات عجیبی را  از آن زمان به یاد دارند. 

در سال های اخیر صداوسیما به دلیل سوءمدیریت و تغییر اولویت هایش ، علاقه ای به ساخت سریال های با کیفیت ندارد و حتی سریال های مناسبتی هم آنچنان چنگی به دل نمی زنند؛ 

همه اینها به کنار ، در همان روزگاری که خط قرمز ها هم کم نبودند ، اما سریال های کمدی و نیز برنامه های ویژه کودکان و نوجوانان از کیفیت بالایی برخوردار بودند که هنوز هم با دیدنشان مثل گذشته نسل امروز میخکوب می شوند. 

در این سالهای اخیر شبکه آی فیلم ، آن قدر به تکرار رسیده است که دیگر روی اعصاب می رود؛ نمونه اش بازپخش سریال « مختارنامه » که دیگر داد کارگردان و بازیگران آن را نیز درآورده است ؛ به طور قطع بازپخش خاطرات گذشته مجموعه های قدیمی برای هر بیننده ای جذاب است اما اگر در این قضیه افراط صورت بگیرد حتما نتیجه عکس در پی خواهد داشت و مخاطب را از دیدن آن مجموعه دلسرد می کند . 

کار اکنون از پیشنهاد دادن گذشته و به طور قطع مدیران سیما خودشان از هرکسی این نقدها را بهتر می فهمند و می بایست تصمیمات بنیادین از جای دیگری پیش برود. آنجایی که مدیران سیما را موظف کند تا برای مقابله با تهاجم فرهنگی ، دست به کار شوند و دست از مدیریت های سرسری بردارند.